Όταν ο Ιμπραήμ γύρισε στο Μοριά, μετά την πτώση του Μεσολογγίου, η επανάσταση κινδύνεψε πραγματικά. Όπως λέει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του:
"Εις τον καιρό του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο δια την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς, ούτε εις τον καιρό του Δράμαλη, όπου ήλθε με τριάντα χιλιάδες στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνο εις το προσκύνημα εφοβήθηκα. Η Ρούμελη ήτον όλη προσκυνημένη, η Αθήνα πεσμένη, τα ρουμελιώτικα στρατεύματα διαλυμένα, μόνον η Πελοπόννησος ήταν μεινεμένη με τα δυο νησιά Ύδρα και Σπέτσαις, οπού είχαν δύναμιν. Ο Κιουταχής είχε πάρει προσκυνοχάρτια, επάσχιζε να πάρη κι ο Ιμπραϊμης δια να στείλη εις την Κωνσταντινούπολιν, και όταν ή ο μινίστρος της Αγγλίας ή άλλης δυνάμεως εμεσίτευαν εις τον Σουλτάνον δια την Ελλάδα, να τους αποκριθή, ποιά Ελλάδα; Η Ελλάς είναι προσκυνημένη, και να τα προσκυνοχάρτια τους. Εκτός από μερικοί κακοί άνθρωποι, ιδού οι άλλοι επροσκύνησαν. Τότε αι δυνάμεις δεν είχαν τίποτε να αποκριθούν, και ημείς εχανόμεθα." (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "Απομνημονεύματα")
Πολλοί οπλαρχηγοί και πρόκριτοι βλέποντας τις δυσκολίες και τις καταστροφές υπέγραφαν το "προσκύνημα"για να γλιτώσουν τη σφαγή, υποτασσόμενοι στον Ιμπραήμ. Τότε ο Κολοκοτρώνης είπε την περίφημη φράση:
"Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους" και κράτησε τον αγώνα.
Ο Ιμπραήμ, ο Ντελή Αχμέτ και οι προσκυνημένοι (Νενέκος και Γκολφίνος) γνώρισαν στη Βοστίτσα και στην Αιγιάλεια τέτοια αντίσταση όσο πουθενά αλλού στο Μοριά, όπως μπορεί να δει κανείς στην παρακάτω παρουσίαση που έγινε στις 24/3/2011:
- στο Μέγα Σπήλαιο
- στο Καστράκι Νωνάκριδας
- στο Βερίνο
- στην Καυκαριά
Εδώ η επανάσταση κρατήθηκε ζωντανή, τη δυσκολότερη περίοδο 1826-27, με αίμα και θυσίες ανδρών,γυναικών και παιδιών........
«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δέντρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι οπού εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου ...όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν. Τι τα δένδρα μας αν μας τα κόψης, και κάψης την γην δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζης πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου». (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "Απομνημονεύματα", απάντησις προς τον Ιμπραήμ)
ΒΟΣΤΙΤΣΑ 1821 ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
More presentations from costas
Οι νίκες όμως του Ιμπραήμ και του Κιουταχή είχαν κάνει την Υψηλή Πύλη αδιάλλακτη.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν ήδη αρχίσει να επεμβαίνουν στα εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας προσεγγίζοντας πολιτικούς, στρατιωτικούς και πρόκριτους. Είχαν δημιουργηθεί τρεις πολιτικοί δορυφόροι-κόμματα, αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό, πράγμα που έκανε την ασυνεννοησία μας μεγαλύτερη!!!!
Τον Ιούλιο του 1827, οι Μεγάλες Δυνάμεις με την Ιουλιανή Συνθήκη, καλούσαν τις εμπόλεμες χώρες να να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και απειλούσαν με εξαναγκασμό (πόλεμο) όποια χώρα δε θα συμμορφωνόταν.
Όπως ήταν φυσικό η οθωμανική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση ,ενώ ο Ιμπραήμ τηρούσε στάση αναμονής.
Το λιμάνι του Ναβαρίνου,ορμητήριο του Ιμπραήμ
Ο στόλος των Μεγάλων Δυνάμεων κινήθηκε προς το Ιόνιο, όταν μαθεύτηκε ότι ο Ιμπραήμ αποβίβασε νέες ενισχύσεις.
Κόρδιγκτον-Δεριγνί-Χέυδεν
Ο Αιγύπτιος ναύαρχος Ταχήρ πασάς απείλησε τον Κόρδιγκτον, όταν ο Άγγλος του είπε:
«Ήρθα να δώσω διαταγές και όχι να πάρω», βυθίζοντας τη βάρκα των Άγγλων με τον αξιωματικό που είχε σταλεί για συνεννόηση.
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου-Πίνακας
Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου 1827, στον όρμο της Πύλου, ο ενωμένος ευρωπαϊκός στόλος με μόλις 26 πλοία και 1270 κανόνια καταναυμάχησε τον τουρκοαιγυπτιακό των 82 πλοίων με τα 2000 κανόνια,τα 40 βοηθητικά σκάφη και τον βύθισε ολοκληρωτικά.
Οι Αιγύπτιοι είχαν χιλιάδες νεκρούς και ο συμμαχικός στόλος μόνο 172 και τρία πλοία.
Την επόμενη χρονιά, το 1828, τα συνεχή χτυπήματα των Ελλήνων αγωνιστών και ο Γάλλος στρατηγός Μαιζόν που αποβιβάστηκε στη Μεσσηνία, ανάγκασαν τον Ιμπραήμ να φύγει ταπεινωμένος και νικημένος από την Πελοπόννησο.
Το Σεπτέμβρη του 1829, ο Δημήτριος Υψηλάντης στην Πέτρα της Βοιωτίας νίκησε τους Τούρκους του Κιουταχή και τους ανάγκασε να παραδοθούν, απελευθερώνοντας τη Στερεά Ελλάδα.
Τελείωσε έτσι στην τελευταία μάχη της επανάστασης, το έργο που είχε αρχίσει ο αδερφός του Αλέξανδρος, πριν από οχτώ χρόνια στη Μολδοβλαχία…………….
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου