Προσφατες αναρτησεις

***ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ': H βασιλεία του Όθωνα - ο Ιωάννης Κωλέττης-Στην ερώτηση 4 του blog γραπτή απάντηση στο τετράδιο***

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΥΠΡΟΣ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΚΛΙΚ

Το νησί της Κύπρου κατοικήθηκε από Έλληνες στην αρχαιότητα και είχε ιδιαίτερη εμπορική ανάπτυξη.Ακολούθησε τη μοίρα των άλλων ελληνικών περιοχών, κατακτήθηκε και κυβερνήθηκε από τους Ρωμαίους.

Κύπρος:Νήσος Αγίων

Ο Μέγας Κωνσταντίνος διέκρινε τη στρατηγική θέση της, έχτισε τη Σαλαμίνα εκ νέου και την ονόμασε Κωνσταντία. Όρισε διοικητή Βυζαντινό, τοποθέτησε φρουρά και η μητέρα του Αγία Ελένη ίδρυσε εκεί ναό.
Το νησί ήταν πλούσιο. Σιτηρά, λάδι, κρασί, μαστίχα, μέλι και αρωματικά φυτά ήταν φημισμένα προϊόντα.Οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία το εμπόριο και τη ναυτιλία.Πηγή πλούτου ήταν τα ορυχεία χαλκού και αργύρου.

Η Κύπρος στόχος των Αράβων

Η Κύπρος, τον 7ο αιώνα, δέχτηκε επίθεση των Αράβων οι οποίοι κατέκτησαν το νησί,το λεηλάτησαν, αιχμαλώτισαν χιλιάδες κατοίκους, έβαλαν αραβικές φρουρές και εγκατέστησαν αραβόφωνους πληθυσμούς από τη Συρία.
Οι συγκρούσεις Αράβων - Βυζαντινών επαναλήφθηκαν πολλές φορές με θέατρο μαχών το πολύπαθο νησί.Τότε οι Κύπριοι που δεν άντεχαν άλλο τις λεηλασίες ,τις σφαγές και τις καταστροφές, ζήτησαν να πληρώνουν φόρο και στους δύο με αντάλλαγμα την ουδετερότητα της νήσου. 

Η Κύπρος του 10ου αιώνα με τις 14 περιοχές της

Οι αντιμαχόμενοι δέχτηκαν την πρόταση και την επικύρωσαν με συνθήκη ειρήνης.Την εξουσία ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου μαζί με συμβούλιο εκπροσώπων του λαού.

Το θέμα της Κύπρου
Το 965 μ.Χ. ο Νικηφόρος Φωκάς νίκησε τους Σαρακηνούς, απελευθέρωσε το νησί και ενσωμάτωσε την Κύπρο στο Βυζάντιο.
Κατά τη διάρκεια της  τρίτης Σταυροφορίας το 1191,η Κύπρος κατακτήθηκε από τους Σταυροφόρους και δόθηκε στην οικογένεια των Λουζινιάν.Αργότερα την κατέκτησαν οι Βενετοί και το 1571 έπεσε στα χέρια των Τούρκων....

Ο καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας στη Λευκωσία

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου στην Αμμόχωστο

Εκείνη την εποχή χτίστηκαν οι καθεδρικοί ναοί της Αγίας Σοφίας και του Αγίου Νικολάου, γοτθικής αρχιτεκτονικής, σε Λευκωσία και Αμμόχωστο αντίστοιχα.

Η Κύπρος σήμερα....


Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΥΠΡΟΣ:Το μάθημα με ερωτήσεις και απαντήσεις- Κλικ στην εικόνα ή Ε Δ Ω

πηγή:Θεόδωρος Αρβανιτίδης

Κύπρος όπου το Βυζάντιο ζει

Δες το βίντεο!


Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ,ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΥΠΗΤΗ





Παναγία Τρυπητή: Η Παναγιά του βράχου

Στο λιμάνι του Αιγίου και λίγο πιο πέρα από το εργοστάσιο της ξακουστής Χαρτοποιίας και σε μια περιοχή όπου άλλοτε ήταν η έδρα της ακμάζουσας σταφιδοβιομηχανίας της Βοστίτσας, σκαρφαλωμένη σ’ ένα βράχο βρίσκεται η Εκκλησία της Παναγίας Τρυπητής, που εορτάζει της Ζωοδόχου Πηγής.

Η Παναγία Τρυπητή είναι ένας περικαλλής, μεγαλοπρεπής και επιβλητικός Ναός, που φαντάζει από μακριά σαν μια μεγάλη ζωγραφιά κολλημένη στο βράχο. Είναι κτισμένος σε απόκρημνο βράχο ύψους 30μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα σε Σπήλαιο (τρύπα) εξ ου και το όνομα "Τρυπητή".


Όποιος επισκέπτεται για πρώτη φορά το προσκύνημα εντυπωσιάζεται από την ομορφιά του τοπίου: κυπαρίσσια και πεύκα δίνουν μία ξεχωριστή και υποβλητική μεγαλοπρέπεια. Μία μαρμάρινη σκάλα με 150 σκαλοπάτια ενώνει το Ιερό Προσκύνημα με το δημόσιο δρόμο. Υπάρχει όμως και μία δεύτερη οδός από τον κυπαρισσώνα, η οποία με τη σειρά της δίνει δύο εισόδους στο ύψος της τοποθεσίας που ονομάζεται "του Μοίραλη το πήδημα"



 Η μία είσοδος είναι από την οδό Ζωοδόχου Πηγής, ακριβώς απέναντι από το φάρο του λιμανιού, ενώ η άλλη συνδέει το Προσκύνημα με την πάνω πόλη και τη συνοικία Γαλαξιδιώτικα (ή συνοικία του Αγίου Ανδρέα) λίγο κάτω από την πλατεία των Υψηλών Αλωνίων.

 Αρχιτεκτονικά ο ναός χωρίζεται σε δύο τμήματα. Το ένα μέρος είναι λαξευμένο στο βράχο και το άλλο είναι προσθήκη στο πρώτο.  Μόλις ο επισκέπτης, πλησιάσει τα κράσπεδα του Ναού, παρατηρεί εντός του βράχου ένα μικρό σπήλαιο μήκους 3 μέτρων, πλάτους 2 μέτρων και ύψους πάλι 2 μέτρων. Το άνοιγμα είναι κτισμένο με πέτρες και έχει μία μικρή πόρτα και παράθυρο. Κατά την παράδοση εκεί ήταν το Ασκητήριο του Καπετάνιου - Ναυαγού που βρήκε την εικόνα.
Αν όμως ο θαυμασμός του προσκυνητή είναι μεγάλος από την ομορφιά του περιβάλλοντος χώρου, πολύ περισσότερο εντυπωσιάζεται και μένει έκθαμβος, όταν εισέρχεται στον Ιερό Ναό.

Στη μαρμαρένια μετώπη του Ναού είναι χαραγμένο το παράγγελμα : "ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ", για να υπενθυμίζει στους προσκυνητές την ιερότητα του χώρου.
Στον πρόναο υπάρχει το Αγίασμα, μια καλλιτεχνική μαρμάρινη κρήνη με σταυροειδές σχήμα.

Από το στόμα τριών λαξευμένων Αγγέλων τρέχει συνέχεια το αγίασμα που χύνεται σε μαρμάρινη λεκάνη. Στην Κρήνη είναι χαραγμένη η γνωστή καρκινική επιγραφή (διαβάζεται και αντίστροφα) "ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ" δηλαδή καθάρισε πρώτα τα ανομήματά σου ειλικρινά, με μετάνοια και όχι επιφανειακά το πρόσωπό σου.

 Στην συνέχεια ο προσκυνητής ανέρχεται στον κυρίως Ναό. Δεξιά στο σπήλαιο υπάρχει η εικόνα της Παναγίας, με το αριστερό της χέρι κρατεί το παιδίον Ιησού, το οποίο με το δεξί ευλογεί και στο αριστερό κρατά ειλητάριο.
Η θαυματουργός εικόνα

 Η   Α Ν Α Κ Α Λ Υ Ψ Η  Τ Η Σ   Ε Ι Κ Ο Ν Α Σ
Σύμφωνα με την  παράδοση, στα μέσα του ΙΣΤ’ αιώνα δηλαδή περί το 1550, κάποιος ναυαγός του Κορινθιακού Κόλπου, διακρίνει μέσα στη νύκτα ένα φως παρηγοριάς, σημάδι πως βρίσκεται κοντά σε στεριά. Γεμίζει θάρρος και ελπίδα. Επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις για να φθάσει εκεί που λαμπυρίζει το φως. Το πλησιάζει και διαπιστώνει με πολλή έκπληξη, πως βρίσκεται μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, όπου φεγγοβολάει oλόκληρη και φωτίζει ολόγυρα.
Είναι η Χαριτόβρυτη εικόνα της Παναγίας κρυμμένη μέσα στο βραχώδες τούτο σπήλαιο, άγνωστο από πότε. Έτσι ανακαλύφθηκε η εικόνα της "Παναγίας της Τρυπητής". Την άλλη μέρα ειδοποίησε τις Αρχές της πόλης του Αιγίου. Κλήρος , λαός, άρχοντες ήλθαν, προσκύνησαν κάνοντας και Δοξολογία. Ο ευρετής της εικόνας έγινε ο πρώτος ασκητής και υπηρέτης της Παναγίας.
   Τ Ο   Χ Τ Ι Σ Ι Μ Ο   Τ Ο Υ   Ν Α Ο Υ 
Αρχικά ο ναός αποφασίστηκε να οικοδομηθεί ανατολικότερα του μέρους που βρέθηκε η Ιερή Εικόνα, επειδή το μέρος ήταν βράχος. Το βράδυ της πρώτης ημέρας που άρχισαν οι εργασίες οικοδομής, στο βράχο που είχε βρεθεί η Εικόνα - σύμφωνα με την παράδοση πάντα -  έγινε μία έκρηξη και ο χώρος έγινε κατάλληλος για ένα μικρό ναό. Έτσι οι κάτοικοι θεώρησαν ότι η Παναγία "έφτιαξε το σπίτι της" και ο Ναός κτίστηκε μεγαλόπρεπα στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
Ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ που επισκέφθηκε το Αίγιο το 1815 στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Ελλάδα» (Voyage dans la Grece, τόμος Δ΄, 1820-27) γράφει για την Τρυπητή Αιγίου: 
<<Στο βράχο οι μοναχοί έχουν κτίσει ένα μοναστήρι, που φαίνεται σαν φωλιά χελιδονιών>>. 
Ο Ναός πήρε τη σημερινή του μορφή τον 19ο αιώνα. Η μνημειακή, αναγεννησιακού τύπου, εξωτερική μαρμάρινη σκάλα, η οποία ενώνει τον παραλιακό δρόμο με τον Ναό, κατασκευάστηκε το έτος 1870 με σχέδιο του μηχανικού Άγγελου Κορυζή.
Η θαυματουργή εικόνα έγινε η αιτία επισκέψεως χιλιάδων προσκυνητών κάθε χρόνο και με το Βασιλικό Διάταγμα της 8ης Μαϊου 1933 η εορτή της Παναγίας της Τρυπητής καθιερώθηκε ως επίσημη Θρησκευτική Εορτή του Αιγίου. Την Παρασκευή της Διακαινησίμου τελείται η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας με κάθε επισημότητα. 

Είναι πολύ συγκινητικό, - την Παρασκευή της Διακαινησίμου, - να βλέπεις χιλιάδες Χριστιανούς από όλη την Ελλάδα - κάθε ηλικίας - να ανεβαίνουν τη μεγάλη σκάλα (150 σκαλοπάτια), αρκετοί γονατιστοί, προκειμένου να εκπληρώσουν το "Τάμα" τους στην Παναγία.

                              Τ Α   Θ Α Υ Μ Α Τ Α

Πόσες ευεργεσίες δεν οφείλουν οι χριστιανοί στην Παναγία Τρυπητή!  Πόσα θαύματα, αφανή και φανερά, δεν τελούνται δια της μεσιτείας Της!  Πόσες φορές δεν σώθηκαν χριστιανοί από φοβερή ασθένεια, από κινδύνους και καταστροφές, όταν με πίστη ζήτησαν την προστασία και την βοήθειά Της!  Παραλείποντες τις ιάσεις διαφόρων ασθενειών, τις θεραπείες κωφαλάλων, τυφλών, παραλύτων, δαιμονιζομένων κ.α. Πολλά μας τα διέσωσε η καταγραφή που έγινε από τον π. Νικόλαο Ντρέκη.

Η σωτηρία του Αιγίου στους βομβαρδισμούς του 1940-41!

 Κατά τον Νοέμβριο του 1940 και τον Απρίλιο του 1941 ιταλικά και γερμανικά αεροπλάνα με αληθινή μανία βομβάρδισαν το Αίγιο.  Καμία όμως από τις εχθρικές οβίδες δεν βρήκε το στόχο της.  Όλες έπεφταν στη θάλασσα!  Και για να μη υπάρχει αμφιβολία, ότι το αόρατο χέρι της Παναγίας μας τις έσπρωχνε κατά κει, μία από τις οβίδες εκείνες έπεσε και σφηνώθηκε μέσα στην καμινάδα του εργοστασίου της Χαρτοποιίας Αιγίου, που βρίσκεται στην παραλία, την ώρα που το εργοστάσιο ήταν σε λειτουργία! Η βόμβα σφηνώθηκε μέσα στην καυτή καμινάδα και όμως δεν εξερράγη!  Δέχθηκε αρκετές ακόμη βόμβες, έμεινε όμως άθικτο! Κόσμος πολύς εργαζόταν εκεί. Τα θύματα θα ήσαν πολλά.  Γι’ αυτό και αποτέλεσε στόχο του εχθρού. 
 Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς την θεομητορική επέμβαση και σωτηρία του η Διοίκηση του Εργοστασίου ανέλαβε την υποχρέωση να παρέχει δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια προς τον Ιερό Προσκύνημα. 
  Αργότερα, μετά την απελευθέρωση της Πατρίδος οι Ιταλοί αεροπόροι που είχαν πάρει μέρος στον βομβαρδισμό του Αιγίου, ομολόγησαν ότι κατά την έφοδό τους δεν μπορούσαν να στοχεύσουν επιτυχώς, επειδή ένα νέφος πυκνό κάλυπτε ολόκληρη την πόλη!  Η σκέπη της Παναγίας μας ήταν κι εδώ! 
Και άλλες ακόμη φορές κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής κινδύνευσε με αφανισμό το Αίγιο.  Εσώθη όμως και πάλι με την Χάρη της Παναγίας.  Μετά το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και την καταστροφή των ιστορικών μας Μοναστηριών, οι κάτοικοι του Αιγίου έντρομοι ανέμεναν να έχουν την ίδια τύχη με τους Καλαβρυτινούς.  Όμως με την παρέμβαση του τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Θεοκλήτου, κάμφθηκε η οργή του Γερμανού Διοικητή Τένερ και επιτέλους εξεδόθη διαταγή περί μη καταστροφής της πόλεως.  Κάτοικοι του Αιγίου, οι οποίοι έρχονταν σε επαφή με τον θηριώδη εκείνο Διοικητή των ΕΣ-ΕΣ, διέσωσαν την ομολογία του.
Πολλές φορές είχε αποφασίσει να καταστρέψει το Αίγιο, αλλά μια μαυροφορεμένη γυναίκα εμφανιζόταν και τον εμπόδιζε.  Κάποτε μάλιστα στον απείλησε, ότι εάν τολμήσει να θίξει την πόλη Της «θα τον μαρμαρώσει»!
                                                                     πηγές: www.aigiorama.gr
                                                                                   mkka.blogspot.com






Τρίτη 3 Μαΐου 2016

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΑΒΑΚΑΣ


Ο άβακας είναι ένα απλό αριθμοόργανο που το χρησιμοποιούμε για την εκτέλεση των βασικών πράξεων (πρόσθεση, αφαίρεση και πολλαπλασιασμό).

Ελληνικός άβακας που χρονολογείται από το 300 π.Χ.  βρέθηκε στη Σαλαμίνα...

Σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως από υπαλλήλους στην Κίνα και αλλού αλλά και ως παιδικό εκπαιδευτικό παιχνίδι από μικρά παιδιά για την εκμάθηση των αριθμών και απλών πράξεων.
Στο  www.ictgames.com  μπορείτε να βρείτε  ηλεκτρονικό άβακα για την υποστήριξη της διδασκαλίας στα μαθηματικά σε μαθητές της Α, Β και Γ Δημοτικού.
Τα πλεονεκτήματα  της ηλεκτρονικής έκδοσης είναι:
  • οι κινήσεις με τις χάντρες του άβακα ελέγχονται με το ποντίκι.
  • μπορούν να συγχρονιστούν απόλυτα με το χρόνο που θέλει να προσελκύσει ο εκπαιδευτικός την προσοχή των μαθητών του.
  • οικονομία χρόνου γιατί η διαδικασία με τους παραδοσιακούς άβακες είναι πιο χρονοβόρα αφού απαιτεί επανατοποθέτηση των χαντρών στην αρχική τους θέση, αρκετές φορές για να ξαναγίνει η παρουσίαση.
  • ο εκπαιδευτικός ή ο μαθητής μπορούν άμεσα να παρουσιάσουν ή να αποκρύψουν τον αριθμό που δείχνουν οι χάντρες στο πάνω μέρος του άβακα πατώντας το σχετικό κουμπί.
  • με τη βοήθεια ενός προτζέκτορα ή ενός Η/Υ η εφαρμογή αυτή βοηθά σημαντικά  μαθητές με δυσκολίες και έλλειψη συγκέντρωσης.

Ένα μειονέκτημα του όμως, αλλά και των περισσότερων παραδοσιακών, είναι ότι εμφανίζουν με τον ίδιο χρωματισμό τις χάντρες στις αξίες των αριθμών.

Δείτε περισσότερα Ε Δ Ω



Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ


Ο Άγιος Γεώργιος (280μ.Χ. - 23 Απριλίου 303μ.Χ.) ήταν στρατιώτης της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και αργότερα κατατάχθηκε ως χριστιανός μάρτυρας. Αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου  ή για τις Εκκλησίες που πηγαίνουν σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, όπου εάν η ημέρα συμπέσει πριν την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται Άγιος της Καθολικής, της Αγγλικανικής, της Ορθόδοξης, της Λουθηρανικής και της Αρμενικής Εκκλησίας.
Οι ακριβείς λεπτομέρειες γύρω από την γέννησή του δεν βρίσκουν σύμφωνους όλους τους ιστορικούς. Φαίνεται να γεννήθηκε μεταξύ των ετών 275 285 μ.Χ., πιθανώς στην περιοχή της Αρμενίας, από τον Έλληνα Συγκλητικό Γερόντιο, στρατηλάτη στο αξίωμα κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Κατά την αγιογραφία ο πατέρας του Γεωργίου, καταγόταν από πλούσια και επίσημη γενιά της Καππαδοκίας. Εκεί, κατά μία εξιστόρηση, σε ένα μοναστήρι της περιοχής, ο Γεώργιος δέχθηκε το Μυστήριο του Βαπτίσματος και έγινε μέλος της Εκκλησίας.
Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη της Μικρής Αρμενίας, αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αργότερα έγινε χριστιανός. Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από το γνωστό Λύδδα (Διάσπολη) της Παλαιστίνης.
Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου.
Λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· 
«πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπώς διαπρέψας του των σχολών μετά ταύτα πρώτου τάγματος κόμης κατ' εκλογήν προεβλήθη».
Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού γιατί κατείχε μεγάλο αξίωμα και ήταν αγαπημένος του. Αρχικά του έταξε πλούτη, γη και δούλους για να αλλαξοπιστήσει και όταν ο Γεώργιος αρνήθηκε τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Η χριστιανική παράδοση περιγράφει ότι αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση από όλες αυτές τις δοκιμασίες ο Θεός τον κράτησε θαυματουργά ζωντανό.
Ο Γεώργιος τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Κατά τον υπολογισμό του χριστιανού ιστορικού και απολογητή Αγίου Ευσεβίου, η ημέρα αυτή αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου του Πάσχα.
Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
Η πίστη του Γεωργίου φαίνεται να γίνεται αφορμή να βαπτιστούν χριστιανοί οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος, των οποίων τη μνήμη εορτάζει η Εκκλησία στις 20 Απριλίου και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο, των οποίων η μνήμη τιμάται στις 21 Απριλίου.
Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Γεωργίου μαρτύρησαν και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και άλλοι τέσσερις μαζί. Τη μνήμη τους τιμά η Εκκλησία στις 23 Απριλίου. Από την υμνογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κοσμείται με τα επίθετα «ο μαργαρίτης ο πολύτιμος», «ο αριστεύς ο θείος», «ο λέων ο ένδοξος», «ο αστήρ ο πολύφωτος», «του Χριστού οπλίτης», «της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος».
Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας.
Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας. 
Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας το δράκο.
Πρώτος τη βιογραφία του έγραψε ο Πάπας Γελάς στο Acta Sancti Georgii (496), ενώ ακολούθησε ο Άγιος Ανδρέας από την Κρήτη. Η συριακή Εκκλησία από τον 4ο αιώνα τον κρατούσε σε μεγάλη εκτίμηση.
Λόγω της ιπποτικής του συμπεριφοράς, ο Άγιος Γεώργιος έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη κατά το 10ο αιώνα, με αποτέλεσμα κατά το 15ο αιώνα η γιορτή του να είναι ίση σε σημασία και δημοφιλία με αυτή των Χριστουγέννων. Στο Συμβούλιο της Οξφόρδης το 1222, η ημέρα του Αγίου Γεωργίου κηρύχθηκε επίσημη αργία και το 14ο αιώνα έγινε προστάτης Άγιος της χώρας. Είναι επίσης ο προστάτης Άγιος της Μόσχας, της Αραγονίας, της Γεωργίας και της Καταλονίας, ενώ μέχρι το 18ο αιώνα ήταν και της Πορτογαλίας. Ο Άγιος Γεώργιος, όντας προστάτης Άγιος της Αγγλίας και έφιππος, θεωρείτο από το σχετικό θρύλο και ως προστάτης Άγιος των ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.

            ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής,
καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής,
ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος,
Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ,
σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
                                          πηγή:el wikipedia