ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΚΛΙΚ

Το αίτημα-σύνθημα

Το Ιστορικό Συγκείμενο περιληπτικά...

Δεκέμβριος 1963: Ξεσπούν αιματηρές ταραχές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στη Λευκωσία.

Ιούλιος 1965:Σύγκρουση του νόμιμου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με τον βασιλιά Κωνσταντίνο για το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που οδηγεί σε παραίτηση τον πρωθυπουργό. Ξεσπούν διαδηλώσεις - Πολιτική Αστάθεια (Βραχύβιες κυβερνήσεις λίγων μηνών ορκίζονται και κατόπιν διαλύονται).

21 Απριλίου 1967:Oμάδα Συνταγματαρχών καταλύει το δημοκρατικό πολίτευμα μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές που έδειχναν ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου θα κέρδιζε με πολύ μεγάλο ποσοστό. Δικτατορία.O βασιλιάς δεν αντέδρασε. Από εκείνη τη μέρα...όλα τά σκιαζε η φοβέρα...

Μάιος 1967:Η αρχή του Αντιδικτατορικού Αγώνα εντός και εκτός Ελλάδας.

13 Δεκεμβρίου 1967: Η χούντα των Αθηνών εξαναγκάζει το βασιλιά Κωνσταντίνο σε αποχώρηση από την Ελλάδα.

Απρίλιος 1968: Υπό την απειλή εισβολής και πολέμου από την Τουρκία οι Συνταγματάρχες, διπλωματικά απομονωμένοι,  αποσύρουν!!! από την Κύπρο μια πλήρως εξοπλισμένη ελληνική μεραρχία, απογυμνώνοντας την άμυνά της.

13 Αυγούστου 1968: Ο Αλέκος Παναγούλης αποπειράται να δολοφονήσει το δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, αποτυγχάνει ,συλλαμβάνεται και βασανίζεται.

Φεβρουάριος 1973: Ξεσπούν διαμαρτυρίες και γεγονότα στη Νομική Σχολή της Αθήνας από φοιτητές που αιτούνται το δικαίωμα της ελεύθερης πανεπιστημιακής έκφρασης.

23 Μαΐου 1973: Το κίνημα του Ναυτικού. Ο πλοίαρχος Νίκος Παππάς οδηγεί το ελληνικό αντιτορπιλικό "Βέλος" στην Ιταλία, διαμαρτυρόμενος για το δικτατορικό καθεστώς.

14-17 Νοεμβρίου 1973: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η αιματηρή καταστολή της, γίνεται είδηση για μέρες σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας των φοιτητών για ελευθερία και δημοκρατία κλονίζει τους χουντικούς.

25 Νοεμβρίου 1973: Ο αξιωματικός Δημήτριος Ιωαννίδης μαζί με άλλους στρατιωτικούς ανατρέπουν το δικτάτορα Παπαδόπουλο και εγκαθιδρύουν νέα δικτατορία!!!

15 Ιουλίου 1974: Ο νόμιμος Πρόεδρος της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ανατρέπεται με πραξικόπημα  στην Κύπρο, το οποίο σχεδιάστηκε από τη χούντα των Αθηνών και υλοποιήθηκε από Έλληνες και Ελληνοκύπριους αξιωματικούς.

20 Ιουλίου 1974:Οι Τούρκοι εισβάλλουν στο νησί με το πρόσχημα της προστασίας των Τουρκοκυπρίων και της νομιμότητας, επικαλούμενοι το δικαίωμα της εγγυήτριας δύναμης. Το δικτατορικό καθεστώς Κύπρου και Ελλάδας αντιλήφθηκε μετά από πέντε ώρες ότι γινόταν εισβολή!!!

23 Ιουλίου 1974:Η χούντα της Ελλάδας δε μπορεί να αντιμετωπίσει την εισβολή και βρίσκεται ανέτοιμη, στα πρόθυρα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου.

24 Ιουλίου 1974:Ο στρατηγός Φαίδωνας Γκιζίκης τηλεφωνεί στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και του ζητά να επιστρέψει από το Παρίσι, να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία και να περισώσει ό,τι μπορεί στην Κύπρο, όπου οι Τούρκοι έχουν ήδη αγκιστρωθεί στο νησί και λίγοι προδομένοι ήρωες αντιμετωπίζουν μόνοι τον Αττίλα ΙΙ...

Η νέα Ελληνική Δημοκρατία ποτίζεται με αίμα και με έναν εθνικό ακρωτηριασμό της πολύπαθης Κύπρου που όχι μόνο υπάρχει ακόμα, αλλά έχει ανοίξει την όρεξη των Τούρκων να αυθαιρετούν και να μας απειλούν σήμερα...

ΤΑ ΝΕΑ, 16 Νοεμβρίου 1973

Φοιτητές και πολίτες έξω από την πύλη

 Το τανκ εναντίον άοπλων φοιτητών...17/11/1973 

Η επόμενη ημέρα...

...και η μεθεπόμενη ημέρα τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο, με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, όταν οι στρατηγοί της χούντας κρύφτηκαν...

"Όποιος την ιστορία του λησμονήσει, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει".

                        Τζορτζ Σανταγιάνα-ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΕΔΩ:"Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"(Κλικ)

              ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ-Μάνου Ελευθερίου/Γιάννη Μαρκόπουλου

        

                          Ο ΔΡΟΜΟΣ - ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

 ΟΤΑΝ Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΕΚΑΙΓΕ ΑΚΟΜΑ...

      

 ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"Το όνειρο του πολεμιστή" Γιάννης Χαρούλης

       

 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΦΩΝΗΤΗ  ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ

      

                               ΤΟ ΤΑΝΚ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ...17/11/1973 

 

''Η ΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕ ΘΆΡΓΗΣΕΙ''-ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ ΚΑΙ ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΝΟ ΛΟΪΖΟ. ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΔΙ:ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

>

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΙΟ.Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ

 

Συσσίτιο στην Κατοχή: Φωτο Βούλας Παπαϊωάννου, Μπουσείο Μπενάκη

Στις 4 Μαΐου 1941, ημέρα Κυριακή, οι ναζιστικές δυνάμεις μπαίνουν στο Αίγιο. Εισέρχονται από την οδό Ταξιαρχών με τα  μηχανοκίνητά τους πάνοπλοι. Νωρίτερα Γερμανοί μοτοσικλετιστές έχουν ελέγξει την παλιά γέφυρα Μεγανίτη για τυχόν εκρηκτικά. Αυτοί ήταν μέρος της μεραρχίας του στρατηγού Ντήντριχ που είχε καταλάβει την Πάτρα μια εβδομάδα νωρίτερα.

Σπάνια φωτογραφία.Τα πρώτα Γερμανικά τανκς στο Αίγιο.Πηγή:Βήμα της Αιγιαλείας-Φάνης Ζουρόπουλος

Η πρώτη πράξη τους ήταν να κατεβάσουν την ελληνική σημαία από το 1ο Γυμνάσιο που τότε λειτουργούσε ως Στρατιωτικό Νοσοκομείο και να ανεβάσουν τη Σβάστικα. Ο τότε δήμαρχος Αιγίου Σωτήρης Σταυρουλόπουλος, περίλυπος, παρέδωσε την πόλη στο Γερμανό Ταγματάρχη στο Δημαρχείο Αιγίου που βρισκόταν στον Κήπο των Ψηλών Αλωνίων.

Γερμανοί αξιωματικοί φωτογραφίζονται στο μπαλκόνι σπιτιού του Αιγίου.Πηγή:Βήμα της Αιγιαλείας-Φάνης Ζουρόπουλος

Οι κάτοικοι κλείστηκαν στα σπίτια τους ακούγοντας τις ερπύστριες των οχημάτων να κροταλίζουν στους δρόμους της πόλης. Οι Γερμανοί επίταξαν σχεδόν όλα τα αρχοντικά της πόλης για τις ανάγκες του στρατού τους μεταξύ αυτών, το Παναγιωτοπουλέικο, το σημερινό Δημαρχείο, το 1ο Γυμνάσιο, το 4ο Δημοτικό Σχολείο (Λαογραφικό Μουσείο)  με το απέναντι διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο της οικογένειας Μεσσηνέζη,το νεοκλασικό Ζαγκλίφα, το ξενοδοχείο "Σπλέντιτ" (εκεί που στεγάζονται σήμερα τα ΕΛΤΑ),το ξενοδοχείο "Χελμός" στην παραλία που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο και άλλα...Το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου έφτασαν οι Ιταλοί κατακτητές της μεραρχίας "Πιεμόντε" με επικεφαλής τον Ιταλό διοικητή Τζιοβάνι Μποτζιοβάνι να εγκαθίσταται στην "Ανάπλαση" επί της οδού Ανδρέου Λόντου όπου εκεί έπαιρναν και το μεσημεριανό φαγητό τους. Κάθε πρωί ένας πάνοπλος Ιταλικός Λόχος ανέβαινε στο γήπεδο για ασκήσεις, ενώ το μεσημέρι κατέβαινε την οδό Μητροπόλεως τραγουδώντας το φασιστικό τραγούδι Viencere (Θα νικήσουμε). Ιταλοί Καραμπινιέροι(χωροφύλακες) εγκαταστάθηκαν όχι μόνο στο κέντρο της πόλης αλλά και στο λιμάνι. Οι Γερμανοί κράτησαν  το δικό τους Φρουραρχείο και κτίρια κάτω από τα Ψηλά Αλώνια όπου τοποθέτησαν συρματοπλέγματα και πολυβολεία για τη φύλαξή τους. (Μεταξύ των οδών Δεσποτοπούλων-Μητροπόλεως-Μελετοπούλων-1ης Μάη 1886)

Tο λιμάνι του Αιγίου με την πλούσια εμπορική κίνηση μαζί με το σιδηροδρομικό σταθμό,τις αποθήκες και τη Χαρτοποιία μπήκαν εξαρχής στο στόχαστρο Ιταλών και Γερμανών.Πηγή: Κάρτα της εποχής του 1930.

Το Γερμανικό Φρουραρχείο με διαταγές απαγόρευσε από την πρώτη ημέρα τη νυχτερινή κυκλοφορία, την κατοχή όπλων, τη χρήση ραδιοφώνων και τις συγκεντρώσεις πολιτών δίχως άδεια. Μάλιστα η Ανάσταση του Χριστού το Μάιο του 1941 έγινε στις οχτώ το πρωί μέσα στις εκκλησίες και χωρίς το χαρμόσυνο ήχο των καμπανών! Τα σχολεία σταμάτησαν τη λειτουργία τους στα τέλη Μαΐου για το σχολικό έτος 1940-1941.

Όλα αυτά προκάλεσαν τρόμο και ανησυχία στους συμπολίτες μας που άρχισαν να αποθηκεύουν μεγάλες ποσότητες τροφίμων, βλέποντας τον κίνδυνο εφοδιασμού της αγοράς.

Μαύρη Αγορά.Πηγή:https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/45029_i-athina-toy-polemoy-tis-katohis-tis-antistasis-kai-tis-apeleytherosis

Οι Γερμανοί τοιχοκόλλησαν στα Δημόσια Κτίρια και στους δρόμους της πόλης διαταγή περιορισμού του εμπορίου στα τρόφιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης. Οι ελλείψεις κυρίως σε αλεύρι ήταν μεγάλες και τα τρόφιμα μοιράζονταν με το δελτίο. Πέραν αυτών, αρκετοί τότε βρήκαν την ευκαιρία να πλουτίσουν πουλώντας πανάκριβα αλεύρι, λάδι και όσπρια στη "μαύρη αγορά".

H Γερμανική Διαταγή της 9ης Μαΐου 1941 που τοιχοκολλήθηκε στο Αίγιο για το εμπόριο. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Έρευνα" στις 11 Μαΐου 1941.Πηγή: Η Εθνική Αντίσταση στην Αιγιάλεια. Η κατοχή στο Αίγιο, Γεωργίου Θ.Παπαγεωργίου

Οι Γερμανοί τύπωναν ελληνικά χαρτονομίσματα αυξάνοντας τον πληθωρισμό.Οι Αιγιώτες φρόντισαν πολλούς στρατιώτες από το μέτωπο, κυρίως από την Κρήτη, που δε μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και είχαν ανάγκη ρουχισμού, τροφής και προσωρινής εργασίας. Ο κόσμος άρχισε να τρώει χόρτα, λάχανα, φρούτα και κηπευτικά. Ο Νομάρχης Αχαΐας Αλκιβιάδης Μπασιλάρης προέτρεψε τους κατοίκους στην εντατική καλλιέργεια της γης για  να περιοριστεί η επερχόμενη πείνα. Στα τέλη Μαΐου 1941 ζυμώθηκαν αρκετές ποσότητες ψωμιού αλλά δεν έφτασαν για όλους. Έξω από τους φούρνους του Αιγίου δημιουργούνταν ουρές και επεισόδια. Τα χρήματα έχαναν την αξία τους μέρα με τη μέρα και οι συναλλαγές άρχισαν να γίνονται σε είδος (ανταλλαγές).

Εκείνες τις ημέρες έγινε η μεγάλη διάρρηξη στο 1ο Γυμνάσιο - Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου κλάπηκαν φυλασσόμενα είδη τροφίμων, ρουχισμού, κουβερτών και φαρμάκων που είχαν δοθεί στις πόλεις μετά την κατάρρευση του μετώπου για τις ανάγκες του κόσμου, χωρίς να βρεθεί ο εγκέφαλος της επιχείρησης, παρά τις συλλήψεις που έγιναν.

Συσσίτια και διανομή τροφίμων με δελτίο. Πηγή: Αρχείο ΕΡΤ

Οι Αιγιώτες άρχισαν  να οργανώνουν την "Εφορεία Συσσιτίων Αιγίου" κάνοντας εράνους για να αντιμετωπίσουν την πείνα και τις ελλείψεις τροφίμων. Ψωμί και τρόφιμα σπάνιζαν και στο Άσυλο Ανιάτων, το οποίο είχε ιδρύσει   ο γιατρός Κλεομένης Οικονόμου για τους  γέροντες που περνούσαν τις τελευταίες ημέρες της ζωής τους.

Οι Ιταλοί κυκλοφόρησαν στις 3 Αυγούστου 1941, διαταγή παράδοσης όπλων, εξαρτημάτων και πολεμικού υλικού, απειλώντας τους παραβάτες ακόμα και με θανατική ποινή.

Γερμανοί και Έλληνες συνεργάτες τους στην πλατεία Αγίας Λαύρας. Γι' αυτούς δεν υπήρξε πείνα! Πηγή: Βήμα της Αιγιαλείας-Φάνης Ζουρόπουλος 

Όσο οι ημέρες περνούσαν, η πείνα μεγάλωνε, η μαύρη αγορά αυξανόταν και οι θάνατοι πολλαπλασιάζονταν. Στο Αίγιο άρχισαν να εμφανίζονται μικρά παιδιά με πρησμένα πόδια λόγω έλλειψης ελαιόλαδου στη διατροφή τους. Η μαύρη αγορά, οι κατασχέσεις από τους κατακτητές, η αδυναμία καλλιέργειας της γης λόγω του πολέμου και της επιστράτευσης των νέων μας το 1940, ήταν οι αιτίες που μειώθηκαν τα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, κάνοντας το χειμώνα του 1941-1942 εφιάλτη για τους Έλληνες σε όλη την επικράτεια. Από τον Οκτώβριο του 1941 η παιδική θνησιμότητα στο Αίγιο αυξήθηκε. Δεκάδες παιδιά τριγύριζαν στην πόλη ζητιανεύοντας κάτι που δεν υπήρχε...ψωμί! Τεράστιες ελλείψεις καταγράφονταν σε τρόφιμα, καύσιμα, σαπούνι...Μεγάλες ποσότητες σταφίδας και ελαιόλαδου κατασχέθηκαν παράνομα από τους κατακτητές. Κάθε Γερμανός στρατιώτης είχε δικαίωμα να πάρει για τον εαυτό του και το σπίτι του ένα πεντόκιλο λάδι!

Πολλοί Αιγιώτες παίρνοντας ότι πολύτιμο κατείχαν ανέβαιναν στα χωριά του Αιγίου και των Καλαβρύτων για να το ανταλλάξουν με αλεύρι, καλαμπόκι και όσπρια. Αρκετοί χωρικοί βρήκαν τότε την ευκαιρία να πλουτίσουν, λαμβάνοντας αντικείμενα μεγάλης αξίας, με αντάλλαγμα λίγα τρόφιμα. Η πείνα δημιουργούσε πρηξίματα στα πόδια, κατόπιν αποβιταμίνωση, απώλεια βάρους και τελικά εξάντληση και θάνατο στον άνθρωπο. Η φυματίωση επίσης θέριζε  τότε μικρούς και μεγάλους.

Σκελετωμένα παιδιά της Κατοχής.Πηγή:https://www.news247.gr

Τα λαϊκά συσσίτια του Ερυθρού Σταυρού που λειτούργησαν το 1941 από την Εφορεία Συσσιτίων Αιγίου, έσωσαν πολλούς κατοίκους και κυρίως παιδιά, προσφέροντας μπλουγούρι από κομμένο βρασμένο σιτάρι, φασόλια, ρεβίθια και σούπα. Τα πρώτα συσσίτια στεγάζονταν στο 1ο και 2ο Δημοτικό Σχολείο καθώς και στο υπόγειο της Δημοτικής  Βιβλιοθήκης. Τα κεντρικά γραφεία των συσσιτίων στεγάζονταν στην οδό Μεσσηνέζη. 

Αίγιο, Χριστούγεννα του 1943.Οδός Κλεομένους Οικονόμου και Μητροπόλεως γωνία. Εμφανής η μιζέρια, η πείνα και η δυστυχία στη διάρκεια της Κατοχής. Πηγή: Βήμα της Αιγιάλειας, Φάνης Ζουρόπουλος

Στις αρχές του 1943 λειτούργησαν ξεχωριστά παιδικά συσσίτια από τον Ερυθρό Σταυρό επί της οδού Ανδρέου Λόντου, όπου σιτίζονταν δύο  χιλιάδες παιδιά της πόλης μέχρι εννέα ετών! Σούπες ζυμαρικών, φασολάδες, διανομή γάλακτος και μπλουγούρι προσφέρονταν από το πρωί στις 5:30 μέχρι τις 07:00 π.μ. Οι Γερμανοί στρατιώτες περνούσαν για να ελέγξουν την "τάξη" και μοίραζαν κλοτσιές και καρπαζιές σε πεινασμένα, κουρελιασμένα και ξυπόλυτα παιδάκια που δε μπορούσαν να τους βλάψουν...

Αρκετοί Αιγιώτες έδιναν ότι μπορούσαν στους εράνους για τα συσσίτια και το αίσθημα της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης ήταν έντονο στους περισσότερους κατοίκους. Άνδρες και γυναίκες κάθε επαγγέλματος βοηθούσαν εθελοντικά για να αντιμετωπιστεί η πείνα με προεδρεύοντα το Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων κ.κ. Θεόκλητο.

Σε γενικές γραμμές η πείνα στο Αίγιο δεν ήταν όπως στην Αθήνα και στις άλλες μεγαλουπόλεις. Η έλλειψη παραγωγής το 1941 ήταν παροδική. Το 1942 και 1943 η αιγιάλεια γη έβγαλε θησαυρό από χόρτα και παραγωγή λαδιού. Η έλλειψη σιταριού καλύφθηκε με τη "μπομπότα", είδος ψωμιού από κριθάρι και καλαμπόκι, ενώ κάποιες φορές ο Ερυθρός Σταυρός κατάφερνε να στέλνει μέσω του σιδηροδρόμου μερικά βαγόνια γεμάτα αλεύρι για τις ανάγκες του κόσμου. Η γεωργική παραγωγή και οι ανταλλαγές περιόρισαν τους θανάτους. Σήμερα έχουν διασωθεί και καταγραφεί πολλές μαρτυρίες για εκείνη την εφιαλτική εποχή όπως η παρακάτω...

Το Γενάρη του 1944, ο πατέρας μου Νικόλαος Μεσάζος ήταν δεκατριών ετών, το μεγαλύτερο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας. Έχοντας σταματήσει το σχολείο - το 4ο Δημοτικό Σχολείο Αιγίου είχε επιταχτεί από τους κατακτητές - βοηθούσε στο καφενείο τον παππού κάτω από την Παναγία Τρυπητή. Δύο φορές με θαλασσοταραχή, χρησιμοποιώντας τα κουπιά και τα πανιά της βάρκας τους, έφτασε στην απέναντι ακτή της Ρούμελης, απόσταση 7,5 ναυτικών μιλίων από το Αίγιο, για να ανταλλάξει ψάρια με κρέας, ριψοκινδυνεύοντας τη ζωή του στα κύματα του Κορινθιακού. Τρίτη φορά ο παππούς δεν τον έστειλε...

17 Σεπτεμβρίου 1944.Η τελευταία φωτογραφία- τραβηγμένη από το Σπύρο Γιαννακόπουλο που διέφυγε της ομηρείας-των Γερμανών που αποχωρούν ηττημένοι από το λιμάνι του Αιγίου.

Πηγές:

        Η Εθνική Αντίσταση στην Αιγιάλεια.Η κατοχή στο Αίγιο, Γεωργίου Θ.                 Παπαγεωργίου

         Αίγιο:1940-2010,Βελαώρα Κώστα & Τζεραβίνη Γιώργου

        Διδακτορική διατριβή.Κατοχή και Αντίσταση στην Αχαΐα: Κοινωνικές και                                               Εκπαιδευτικές  Διαστάσεις, Φιλοσόφου Μαρία

        Εφημερίδα "Έρευνα Αιγίου"11/5/1941,3/8/1941,26/10/1941,1/6/1975

        Εφημερίδα "Βήμα της Αιγιάλειας", Αρχείο Φάνη Ζουρόπουλου

        Αρχείο ΕΡΤ

        https://www.news247.gr

        https://www.efsyn.gr

Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (19/5/1919 - 19/5/2021)

 

Ο Χάρτης του Πόντου το 1919

Ένα τμήμα του ελληνισμού ζούσε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου στη Μικρά Ασία από την αρχαιότητα.Συνέχισε να ακμάζει κατά τη διάρκεια  των βυζαντινών χρόνων, παραμένοντας  ελληνικό και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ. Mε κέντρο την Τραπεζούντα συνέχισε την ελληνική παράδοση.Το 1461 όλη η περιοχή κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς.

Όμως οι ελληνικοί πληθυσμοί ,αν και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο εθνικό κορμό, γεωγραφικά, ξεπέρασαν πολλές αντιξοότητες και γρήγορα κυριάρχησαν οικονομικά  στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

 
ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ

Με την άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία τα πάντα άλλαξαν.Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού») και αρχίζουν την εξόντωσή του.

 
ΕΛΛΗΝΕΣ ...ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων,στις ορδές των τσετών του Τοπάλ Οσμάν, στις δολοφονίες, στις εξορίες και στις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν,σημειώνοντας αρχικά μεγάλες νίκες κατά των Τούρκων.

 
ΠΟΝΤΙΟΙ  ΑΝΤΑΡΤΕΣ

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.Οι Πόντιοι ζήτησαν τη βοήθεια του ελληνικού στρατού το 1921 για να χτυπήσουν τον Κεμάλ από δυο πλευρές.Το φιλόδοξο σχέδιο, που θα είχε θετικά αποτελέσματα, δεν έτυχε αποδοχής από το επιτελείο της Στρατιάς. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

     Άμαχοι Έλληνες σκοτωμένοι στην Κερασούντα

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στην περιοχή της Μακεδονίας.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ; 

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. 

Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. 

Σήμερα, θρηνούμε τη δολοφονία 353.000 Ελλήνων από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού κράτους, στα πλαίσια κεντρικής πολιτικής απόφασης και μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικής.

Το κακό όμως είναι ότι παρόμοια πολιτική συνεχίστηκε στηνΚωνσταντινούπολη το 1955,στην Ίμβρο και στην Τένεδο το 1964 και στην Κύπρο το 1974!!!από τα ...καρντάσια.

Δυστυχώς στη χώρα μας ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνούν πολιτικοί, διπλωμάτες, συγγραφείς, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, και όσοι σφυρίζουν αδιάφορα... προφασιζόμενοι ο καθένας ό,τι βολεύει.

Θυμούνται όμως το λαό, την πατρίδα, το Έθνος στα δύσκολα, παραμένοντας ιστορικά αδιόρθωτοι και εγωιστικά αμετανόητοι...

Η Παναγία Σουμελά στον Πόντο - Κλικ

Πόντος:Εδώ είμαστε λίγοι,εκεί είμαστε πολλοί.....Δες το βίντεο - Κλικ

πηγή:youtube-Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά