Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ,Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ

 

Ο Ναός των Εισοδίων σήμερα ανακατασκευασμένος

Λειτούργησε μετά από τριάντα χρόνια με κάθε μεγαλοπρέπεια ο περικαλλής ιστορικός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου της πόλης του Αιγίου, ένας από τους ωραιότερους της Πελοποννήσου την παραμονή της εορτής της, την Τετάρτη,20 Νοεμβρίου 2025.

Η εκκλησία πληγωμένη από το σεισμό του 1995, ετοιμόρροπη και υποστυλωμένη για να μην καταρρεύσει...

Ο καταστροφικός σεισμός του 1995 προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο ναό, έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με κατάρρευση. Σχεδιάστηκε το 1893-1894 ως ένα μοναδικό σύμπλεγμα ρωμανικού, βυζαντινού και αναγεννησιακού ρυθμού – σπάνιος σχεδιασμός για τα ελληνορθόδοξα δεδομένα. Τα σχέδια του Τσίλλερ βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη.

Πινακοθήκη Αθηνών: Το σχέδιο των Εισοδίων του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Βόρεια όψη και κάτοψη θεμελίωσης. Μελάνι, υδατογραφία 1893

 Ο μεγάλος αυτός αρχιτέκτονας έχει σχεδιάσει για το  Αίγιο την εκκλησία της Φανερωμένης και την Παλιά Αγορά, το σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίου, εντυπωσιακά αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά μνημεία. Ο ναός των Εισοδίων περιγράφεται ως ελεύθερος σταυρός με τρούλο και εξωνάρθηκα. Η περίτεχνη πετροκέραμη κατασκευή, οι μυτεροί οβελίσκοι, οι δύο εντυπωσιακοί τρουλίσκοι που κοσμούν τα κωδωνοστάσια και τα περίτεχνα κεραμικά στολίδια στις όψεις μαρτυρούν τη σπουδαία καλλιτεχνική αξία του. Το μαρμάρινο σκαλιστό τέμπλο είναι έργο του γλύπτη Δημητρίου Περράκη και χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο ναός κατασκευάστηκε στη θέση μεταβυζαντινού ναού που είχε καταρρεύσει στον καταστροφικό σεισμό του 1861.

Τα Εισόδια, ως η ενορία της Παναγίας των Ξένων το 1700 στο χάρτη του Κτηματολογίου των Βενετών

Αναφέρεται στο Βενετικό Κτηματολόγιο της Βοστίτσας του 1700 ως «Contrada della Mandona Ton Xenon»,η ενορία της Παναγίας των Ξένων στην ίδια ακριβώς θέση, μια από τις πέντε ενορίεςτης Βοστίτσας, γιατί ήταν η πρώτη εκκλησία που έβλεπε ο ταξιδιώτης ανεβαίνοντας από το παλιό καλντερίμι της παραλίας στην πόλη.

Το 1838  η αποστολή του Γάλλου αρχιτέκτονα Guillaume Abel Blouet στο Μοριά, δεν περιορίστηκε στα μνημεία της αρχαϊκής και κλασικής αρχαιότητας αλλά συμπεριέλαβε στις μελέτες της τα φράγκικα κάστρα, τις βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, τους σύγχρονους οικισμούς και το φυσικό περιβάλλον.

Επιγραφή του παλιού ναού που κατέγραψε ο  Γάλλος Blouet το 1838

Η αποστολή περνώντας από τη Βοστίτσα κατέγραψε επιγραφή του παλιού ναού των Εισοδίων που βρίσκεται στον τρίτο τόμο του έργου: « BLOUET, Guillaume-Abel. Expédition scientifique de Morée, Ordonnée par le Gouvernement français: Architecture..., τ. I-VI, Παρίσι, Firmin Didot, 1831-1838».

Το μαρμάρινο τέμπλο στο βάθος και μέρος του εσωτερικού των Εισοδίων σήμερα

Το μαρμάρινο σκαλιστό τέμπλο κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και είναι έργο του γλύπτη Δημητρίου Περράκη. Τα εγκαίνια του ναού πραγματοποιήθηκαν με μεγάλη επισημότητα το 1914.Το Φεβρουάριο του 1944 ο εφημέριος του ναού, ιστορικός συγγραφέας π. Θεόδωρος Παπαγεωργίου από την Κουνινά, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στην Πάτρα για την αντιστασιακή του δράση.

Τα Εισόδια μετά την Κατοχή. Φωτογραφία του 1950 περίπου

Το 1960 έγιναν βελτιώσεις στο γυναικωνίτη και στα κωδωνοστάσια. Από το 1982, ο ναός έχει ανακηρυχθεί ως μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού. Όμως ο κόστος ανακατασκευής των Εισοδίων ήταν πολύ υψηλό αφού άγγιζε το ποσό των 8.000.000 ευρώ. Δε βρέθηκε χρηματοδότηση και η εκκλησία έμενε ερειπωμένη και λαβωμένη χρόνια, περιμένοντας ευλαβικά εκεί….

Το δύσκολο, κοστοβόρο και χρονοβόρο έργο αποκατάστασης ανέλαβε και πλήρωσε ο μεγάλος ευεργέτης, εφοπλιστής Αθανάσιος Μαρτίνος, ο οποίος έδειξε  έμπρακτα ενδιαφέρον, αποδεχόμενος την πρόσκληση ευεργεσίας του τέως Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Σεβασμιότατου Αμβροσίου, το 2019. Το Κοινοφελές Ίδρυμα Αιγιέας ΑΜΚΕ ανέλαβε την εξ ολοκλήρου αποκατάσταση του ιερού ναού – έργο εξαιρετικά περίπλοκο και απαιτητικό. Η πολυσυνθετικότητα του φέροντος οργανισμού της εκκλησίας, η οποία εκ των πραγμάτων είναι πιο σύνθετη από τα συνήθη κτίρια (θόλοι, τοξωτές κατασκευές, μεγάλα ανοίγματα από λιθοδομή και οπτοπλινθοδομή), επέβαλε ειδική προσοχή στην αποκατάστασή της.

Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν με σεβασμό στο μνημείο και με γνώμονα ότι πρέπει να καταστεί λειτουργικό ξανά για την τοπική κοινωνία, αποφεύγοντας κάθε επέμβαση που θα αλλοίωνε την υφιστάμενη μορφή του και κράτησαν περίπου πέντε χρόνια. Αντικαταστάθηκε επίσης όλη υδραυλική και ηλεκτρολογική εγκατάσταση του ναού καθώς και η κεντρική θέρμανση. Ανακατασκευάστηκε  ο προαύλιος χώρος της εκκλησίας με εκπληκτικό ομολογουμένως αποτέλεσμα .

Η διακόσμηση του τρούλου που έχει ολοκληρωθεί

Ήδη οι πρώτες τοιχογραφίες και η αγιογράφηση του τρούλου δείχνουν την αξία και το θησαυρό της αποκατάστασης του μνημείου.

Ο κ. Αθανάσιος Μαρτίνος πραγματοποιεί τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης πλάκας των ευεργετών, 21-11-2025

Σήμερα Παρασκευή, 21-11-2025 οι Αρχές της πόλης, βουλευτές, επίσημοι προσκεκλημένοι, οι Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες  κ.κ. Αμβρόσιος και Ιερώνυμος, μαζί με χιλιάδες κόσμου συμμετείχαν στην πανηγυρική λειτουργία του εμβληματικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, της Παναγιάς των Ξένων της Βοστίτσας, τριάντα χρόνια μετά, όπου τίμησαν τον Αθανάσιο και τη Μαρίνα Μαρτίνου για την προσφορά τους στο ναό, στον πολιτισμό, στην τοπική κοινωνία και στη συνέχεια της θρησκευτικής και ιστορικής μνήμης μας!

Από την πανηγυρική λειτουργία της Παρασκευής: Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Ιερώνυμος ασπάζεται την εικόνα. Στην Ωραία Πύλη διακρίνεται ο γέροντας Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος

 Πηγές:

https://www.iamm.gr/work/ieros-naos-eisodion-tis-theotokou/

https://el.travelogues.gr/collection.php?view=428

https://akrokerama.blogspot.com/2014/06/blog-post_15.html

Κ.Ντόκος- Γ. Παναγόπουλος:Το Βενετικό Κτηματολόγιο της Βοστίτσας

Β.Κ.Αγγελόπουλου: Αίγιο,το διαμάντι του Κορινθιακού

Αρίστος Σταυρόπουλος: Η Ιστορία της Πόλεως του Αιγίου

https://www.filodimos.gr

https://www.orthodoxianewsagency.gr/mitropolitiko_ergo

https://www.kalavrytanews.com/2025/11/blog-post_283.html

https://konmesazos.blogspot.com/search?q=%CE%A4%CE%9F+%CE%92%CE%95%CE%9D%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F+%CE%9A%CE%A4%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%99%CE%9F

ΠΕΝΗΝΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

 

 

                                           ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΚΛΙΚ

Το αίτημα-σύνθημα

ΤΑ ΝΕΑ, 16 Νοεμβρίου 1973

Φοιτητές και πολίτες έξω από την πύλη

 Το τανκ εναντίον άοπλων φοιτητών...17/11/1973 

Η επόμενη ημέρα...

...και η μεθεπόμενη ημέρα τον Ιούλιο του 1974 στην Κύπρο, με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή,όταν οι γίγαντες  στρατηγοί της χούντας αποδείχτηκαν νάνοι...

"Όποιος την ιστορία του λησμονήσει, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει".

                        Τζορτζ Σανταγιάνα-ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΕΔΩ:"Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"(Κλικ)

              ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ-Μάνου Ελευθερίου/Γιάννη Μαρκόπουλου

        

                          Ο ΔΡΟΜΟΣ - ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

 ΟΤΑΝ Η ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΕΚΑΙΓΕ ΑΚΟΜΑ...

      

 ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"Το όνειρο του πολεμιστή" Γιάννης Χαρούλης

       

 ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΦΩΝΗΤΗ  ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ

      

                               ΤΟ ΤΑΝΚ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ...17/11/1973 

 

''Η ΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΔΕ ΘΆΡΓΗΣΕΙ''-ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ ΚΑΙ ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΜΑΝΟ ΛΟΪΖΟ. ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΔΙ:ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

>

Τιμή και δόξα στους φοιτητές του Νοέμβρη του '73, κυρίως σε εκείνους που δεν εξαργύρωσαν με καρέκλες της εξουσίας τον αγώνα τους αλλά παρέμειναν σιωπηλοί αφού πρώτα κλόνισαν τις ψυχές των Ελλήνων με τον αγώνα και τη θυσία εκείνων των ημερών, στέλνοντας το μήνυμα για τις γενιές που ακολούθησαν...

ΑΙΓΙΟ:ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.ΠΟΛΕΜΟΣ,ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΠΗΓΉ ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΊΟ "Πολεμικός ΤύποςΠαρακάτω υπάρχουν link της Τοπικής μας Ιστορίας από παλαιότερες αναρτήσεις και παρουσιάσεις,αφιερωμένα στα γεγονότα της εποχής.

 

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΗ.Πηγή:Site Σαν σήμερα

Η Γερμανική Κατοχή στο Αίγιο,1941-1944 Κλικ Ε Δ Ω 

 Αίγιο,Κατοχή και Αντίσταση 1941-1944 Κλικ Ε Δ Ω 

Ο απαγχονισμός των πέντε πατριωτών στο Αίγιο, 22 Ιανουαρίου 1944 Κλικ Ε Δ Ω

Η εκτέλεση των 18 Αιγιωτών στην Πάτρα,23 Φεβρουαρίου 1944 Κλικ Ε Δ Ω 

Ο αποχαιρετισμός του στρατιώτη με την ευχή της μάνας! Κλασσική φωτογραφία του πολέμου του 1940.Ο στρατιώτης πεζικού Κωνσταντίνος Νικολάου 35 ετών, αποχαιρετά τη μητέρα του. Δεν την ξαναείδε ποτέ. Σκοτώθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1940 στα αλβανικά βουνά πιστός στο ιερό καθήκον της ελευθερίας.Πηγή:www.flynews.gr

Οι "σαλταδόροι" της Κατοχής: Νεαρά παιδιά διακινδύνευαν τη ζωή τους προσπαθώντας να πάρουν τρόφιμα για να φάνε από τις δυνάμεις Κατοχής ή τους Μαυραγορίτες.Πηγή:www.ogdoo.gr

Σπάνια φωτογραφία.Τα πρώτα Γερμανικά τανκς στο Αίγιο.Πηγή:Βήμα της Αιγιαλείας-Φάνης Ζουρόπουλος

Ιωάννης Μεταξάς:« Alors , c ' est la guerre », που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν »,ήταν η απάντηση στον Ιταλό Γκράτσι που έμεινε στην Ιστορία ως ΟΧΙ!

ΚΛΗΜΕΝΤΙΝ, Η ΑΔΕΣΠΟΤΗ ΓΑΤΟΥΛΑ

 

Αγάπες με ουρά!

Μια αληθινή  ιστορία αγνώστου συγγραφέα σε μετάφραση Παρασκευής Καψάσκη.

Κλημεντίν, η αδέσποτη γατούλα

    Το κεφαλάκι της γερμένο απαλά στο τσιμέντο, τα μάτια μισόκλειστα σαν να την είχε πάρει επιτέλους ο ύπνος. Αλλά δεν κοιμόταν. Η αλήθεια ήταν πολύ πιο σκληρή: ήταν εξαντλημένη. Στραγγισμένη από την προσπάθεια να επιβιώσει. Το μικρό της σώμα, στολισμένο με υπέροχες μαύρες, πορτοκαλί και λευκές πιτσιλιές, δεν μπορούσε να κρύψει τα σημάδια της ταλαιπωρίας.

     Κάθε αυτοκίνητο που περνούσε έκανε το έδαφος δίπλα της να τρέμει. Αλλά δεν  μετακινούνταν. Είχε μάθει πια: ο κόσμος δεν σταματά για γάτες σαν κι αυτήν. Ο κόσμος περνούσε δίπλα της, έριχνε ένα βλέμμα και συνέχιζε. Ήταν απλώς άλλη μια αδέσποτη γάτα. Μια σκιά ανάμεσα σε τόσες. Μια ύπαρξη ξεχασμένη σε έναν θορυβώδη κόσμο που δεν έχει χρόνο να νιώσει. Αλλά κάτι σε εκείνη με έκανε να σταματήσω. Ίσως ο τρόπος που ήταν κουλουριασμένη — σαν να προσπαθούσε να προστατέψει κάτι που δεν υπήρχε πια. Ίσως η ανάσα της τόσο αθόρυβη, σαν και το να ζει να της είναι βάρος.

   Γονάτισα δίπλα της, σιγά, μην την τρομάξω. Δεν κουνήθηκε. Άνοιξε λίγο τα μάτια της. Το ένα ήταν σχεδόν κλειστό. Το άλλο με κοίταξε χωρίς φόβο όχι επειδή με εμπιστευόταν, αλλά επειδή δεν είχε πια τίποτα να φοβηθεί. Της ψιθύρισα αν είναι καλά. Ήξερα την απάντηση. Δεν νιαούρισε. Δεν γουργούρισε. Μόνο ανοιγόκλεισε αργά τα μάτια, σαν να έλεγε: «Πού ήσουν, όταν ακόμη είχα ελπίδα;» Τα πλευρά της φαίνονταν. Τα πατουσάκια της πληγωμένα. Μάλλον είχε μέρες να φάει. Αλλά πιο πικρό από την πείνα, ήταν η μοναξιά. Δεν ήταν απλώς παρατημένη. Ήταν ξεχασμένη. Μια ζωντανή ύπαρξη που περίμενε λίγη καλοσύνη και δεν ήρθε ποτέ. Της πρόσφερα λίγo κοτόπουλο από το φαγητό μου. Το μύρισε. Με κοίταξε. Έκανε ένα ολόκληρο λεπτό να πλησιάσει όχι από φόβο, αλλά από αμφιβολία. Θυμόταν άραγε τι είναι η καλοσύνη; Όταν τελικά έφαγε, το έκανε αργά, προσεκτικά, σαν το σώμα να είχε ξεχάσει πώς είναι να τρέφεσαι με φροντίδα.

    Έμεινα μαζί της μία ώρα. Απλώς εκεί. Χωρίς να την αγγίξω. Χωρίς να ζητήσω εμπιστοσύνη. Όταν έφυγα, σήκωσε το κεφαλάκι της. Δεν με ακολούθησε. Δεν φώναξε. Αλλά τα μάτια της με ρώτησαν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Φεύγεις κι εσύ;»

     Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά. Η εικόνα της με στοίχειωνε. Το επόμενο πρωί γύρισα πίσω. Ήταν ακόμη εκεί. Στο ίδιο σημείο. Στην ίδια στάση. Το κεφάλι στο παγωμένο πεζοδρόμιο, σαν να ήταν το μόνο πράγμα που της είχε απομείνει. Αλλά αυτή τη φορά, όταν με είδε, σήκωσε το κεφάλι. Και μετά, με δυσκολία, σηκώθηκε. Έκανε μερικά διστακτικά βήματα προς το μέρος μου. Την τύλιξα σε μια πετσέτα και την πήρα στο σπίτι. Ο κτηνίατρος είπε ότι ήταν αφυδατωμένη, αναιμική, προφανώς λόγω πείνας και παρατεταμένης έκθεσης. Αλλά μπορούσε να σωθεί. Ήθελε απλώς χρόνο, φαγητό και αγάπη, δηλαδή όλα όσα της έλειπαν. Την ονόμασα Κλημεντίν, για τη γλύκα που είχε κρατήσει μέσα της, παρά όλο αυτόν τον πόνο.

    Πέρασαν εβδομάδες. Το τρίχωμά της έγινε απαλό. Τα μάτια της καθάρισαν. Και την πρώτη φορά που έκανε γουργουρητό…έκλαψα. Είχε αντέξει την εγκατάλειψη, τις παγωμένες νύχτες, την πείνα, τη μοναξιά. Κι όμως…Τώρα είχε κάτι που ποτέ της δεν είχε ξαναβιώσει: έναν λόγο να ζήσει.

  Αν ποτέ δεις μια γάτα κουλουριασμένη σε ένα πεζοδρόμιο,  μην κοιτάξεις αλλού. Γιατί κάποιες φορές…δεν κοιμούνται. Απλώς περιμένουν σιωπηλά να δει κάποιος ότι είναι ακόμη ζωντανές. Πολλές φορές αυτοί οι άγγελοι με τη γούνα μπορεί να μεταμορφώσουν την ψυχή μας!

 Ηλεκτρονική Πηγή-Μετάφραση: Παρασκευή Καψάσκη

Πηγή:www.pawfinder.gr

15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1995:Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΧΤΥΠΑ ΣΚΛΗΡΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΟΥ

Η οδός Δεσποτοπούλων από ψηλά 1995

Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου, τα ξημερώματα της 15ης Ιουνίου 1995, στην πόλη του Αιγίου και στην ευρύτερη περιοχή της Αιγιαλείας, μεγέθους 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ με εστιακό βάθος μόλις 10 χιλιόμετρα. Το ρήγμα που βρίσκεται κοντά στο χείμαρρο  Μεγανίτη ενεργοποιήθηκε τότε, ενώ είχε δώσει το 17ο και 18ο αιώνα μεγάλους, καταστροφικούς σεισμούς!

Ο επιφανειακός σεισμός στοίχισε τη ζωή 26 ανθρώπων, ενώ δεκάδες τραυματίες διακομίστηκαν στο Νοσοκομείο του Αιγίου.

Εκατοντάδες σπίτια κρίθηκαν ακατάλληλα και κατεδαφιστέα(3000), πολλά επισκευάσιμα, κάποια με μικρές ζημιές (2800) και άλλα έμειναν ανέπαφα.Tο παλιό λιμάνι και ο Φάρος έπαθαν ανεπανόρθωτες ζημιές ορατές και σήμερα...

Η πολυκατοικία "Παντελόπουλου" της οδού Δεσποτοπούλων και το ξενοδοχείο ''Ποσειδών"στα Βαλιμίτικα  που κατέρρευσαν, έκοψαν το νήμα της ζωής 16 συμπολιτών μας και 10 Γάλλων τουριστών...

Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ 4ο Δ.Σ.ΑΙΓΙΟΥ

ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ "ΠΟΣΕΙΔΩΝ " ΣΤΑ ΒΑΛΙΜΙΤΙΚΑ

ΟΔΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 16/6/1995

ΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΣΤΑ ΣΚΑΛΑΚΙΑ

Ο ΝΑΟΣ ΤΩΝ "ΕΙΣΟΔΙΩΝ"ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΒΑΡΙΑ ...

ΠΑΡΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΕΪΚΩΝ  - Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΩΣΤΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ 4ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΩΝ...

Η Μηχανή του Χρόνου: Η Ιστορία του μικρού Ανδρέα Μπόγδανου που βγήκε από τα χαλάσματα 44 ώρες μετά! Κ Λ Ι Κ   Ε Δ Ω 

Το μνημείο στο χώρο της μοιραίας πολυκατοικίας

πηγή:www.thebest.gr

19 ΜΑΪΟΥ 1919:Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Πηγή φωτο:https://www.eea.gr/epikairotita

 Από παλαιότερη επετειακή ανάρτηση...

Ένα τμήμα του ελληνισμού ζούσε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου στη Μικρά Ασία από την αρχαιότητα. Συνέχισε να ακμάζει κατά τη διάρκεια  των βυζαντινών χρόνων, παραμένοντας  ελληνικό και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ. Mε κέντρο την Τραπεζούντα συνέχισε την ελληνική παράδοση.Το 1461 όλη η περιοχή κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς.

Όμως οι ελληνικοί πληθυσμοί ,αν και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο εθνικό κορμό, γεωγραφικά, ξεπέρασαν πολλές αντιξοότητες και γρήγορα κυριάρχησαν οικονομικά  στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ:https://cognoscoteam.gr/archives/5441

Με την άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία τα πάντα άλλαξαν.Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού») και αρχίζουν την εξόντωσή του.

 
ΕΛΛΗΝΕΣ ...ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων,στις ορδές των τσετών του Τοπάλ Οσμάν, στις δολοφονίες, στις εξορίες και στις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν,σημειώνοντας αρχικά μεγάλες νίκες κατά των Τούρκων.

 
ΠΟΝΤΙΟΙ  ΑΝΤΑΡΤΕΣ

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.Οι Πόντιοι ζήτησαν τη βοήθεια του ελληνικού στρατού το 1921 για να χτυπήσουν τον Κεμάλ από δυο πλευρές.Το φιλόδοξο σχέδιο, που θα είχε θετικά αποτελέσματα, δεν έτυχε αποδοχής από το επιτελείο της Στρατιάς. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

     Άμαχοι Έλληνες σκοτωμένοι....

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στην περιοχή της Μακεδονίας.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ; 

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. 

Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. 

Σήμερα, θρηνούμε τη δολοφονία 353.000 Ελλήνων από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού κράτους, στα πλαίσια κεντρικής πολιτικής απόφασης και μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικής.

Το κακό όμως είναι ότι παρόμοια πολιτική συνεχίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1955,στην Ίμβρο και στην Τένεδο το 1964 και στην Κύπρο το 1974!!!από τα ...καρντάσια.

Δυστυχώς στη χώρα μας ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνούν πολιτικοί, διπλωμάτες, συγγραφείς, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, και όσοι σφυρίζουν αδιάφορα... προφασιζόμενοι ο καθένας ό,τι βολεύει.

Θυμούνται όμως το λαό, την πατρίδα, το Έθνος στα δύσκολα, παραμένοντας ιστορικά αδιόρθωτοι,ιδεολογικά αμετανόητοι και εγωιστικά αδιάφοροι...

Η Παναγία Σουμελά στον Πόντο - Κλικ

Πόντος:Εδώ είμαστε λίγοι,εκεί είμαστε πολλοί.....Δες το βίντεο - Κλικ

πηγή:youtube-Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά