Το 1822 οι Τούρκοι οργανώνουν σχέδιο αντεπίθεσης τριών σημείων για να καταπνίξουν την επανάσταση. Δυο τουρκικές στρατιές θα κατέβαιναν από την Ανατολική και τη Δυτική Στερεά Ελλάδα με στόχο το Μοριά ,ενώ αντίστοιχα ο τουρκικός στόλος θα κυριαρχούσε στο Αιγαίο και θα περικύκλωνε με τη σειρά του τον επαναστατημένο Μοριά.
Ο τουρκικός στόλος με τον Καρά Αλή έφτασε στην επαναστατημένη Χίο, βοηθούμενος από χιλιάδες Τούρκους που αποβιβάστηκαν από τη μικρασιατική ακτή. Οι επαναστάτες με επικεφαλής το Λυκούργο Λογοθέτη δεν άντεξαν τις επιθέσεις και μπήκαν στα καράβια να σωθούν. Οι Τούρκοι παρέδωσαν το νησί στην καταστροφή καίγοντας, σκοτώνοντας, αιχμαλωτίζοντας κι ατιμάζοντας τους κατοίκους.
Το Πάσχα του 1822 η καταστροφή είχε ολοκληρωθεί. Οι θηριωδίες των Τούρκων ξεσήκωσαν τη χριστιανική Ευρώπη...
Ο ελληνικός στόλος δεν μπόρεσε να αντιδράσει και να σώσει το νησί έγκαιρα. Όμως δυο μήνες μετά οι δυο πλοίαρχοι, ο Ψαριανός Κωνσταντίνος Κανάρης(Κλικ) και ο Υδραίος Ανδρέας Πιπίνος αποφασίζουν να χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο με πυρπολικά.
Τη νύχτα της 7ης Ιουνίου 1822 και ενώ οι Τούρκοι διασκεδάζουν, το πυρπολικό του Κανάρη καίει τη ναυαρχίδα του Καρά Αλή και σκοτώνει εκατοντάδες ναύτες και αξιωματικούς του.
Ο ίδιος χτυπημένος από φλεγόμενο κατάρτι αφήνει την τελευταία του πνοή στην προκυμαία της Χίου ,εκεί που είχε κρεμάσει πριν από λίγες μέρες τους προκρίτους του νησιού...
Ο Χουρσίτ πασάς αφού νίκησε την Αλή πασά των Ιωαννίνων, θέλησε να καταπνίξει την επανάσταση και έδιωξε για δεύτερη φορά τους Σουλιώτες από το Σούλι όπου είχαν επιστρέψει. Ο Μάρκος Μπότσαρης ζητά βοήθεια από τη Νότια Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση κάνει το ολέθριο λάθος να στείλει έναν πολιτικό, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, επικεφαλής στρατιωτικής δύναμης.
Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στο χωριό Πέτα της Άρτας, στις 4 Ιουλίου, όπου ο Κιουταχής, στρατηγός του Χουρσίτ νίκησε διαλύοντας το στρατό του Μαυροκορδάτου που γνώρισε μεγάλες απώλειες.
Στη συνέχεια οι Τούρκοι έφτασαν έξω από το Μεσολόγγι και το πολιόρκησαν(Κλικ).
Τη νύχτα της 25ης Δεκεμβρίου 1822 η φρουρά της πόλης ειδοποιημένη από τον Έλληνα κυνηγό του Ομέρ Βρυώνη, Ιωάννη Γούναρη, απέκρουσε τον αιφνιδιασμό του πασά, τον έτρεψε σε άτακτη φυγή με βαριές απώλειες και έσωσε το Μεσολόγγι.
Την άνοιξη του 1822 ο Δράμαλης με μια τεράστια στρατιά 30.000 ανδρών ξεκινά από τη Λάρισα για να φτάσει στην Τριπολιτσά. Περνά ατουφέκιστος και φτάνει στην αργολική πεδιάδα.
Όλοι μπροστά στο θέαμα του μεγάλου στρατού φεύγουν εκτός από τον Κολοκοτρώνη που θεωρεί ότι ο Δράμαλης δεν είναι ανίκητος. Εφαρμόζει την τακτική της "καμμένης γης" και έτσι οι Τούρκοι δε βρίσκουν τροφή και νερό στον κάμπο του Άργους.
Οι οπλαρχηγοί πιστεύουν ότι ο Δράμαλης θα συνεχίσει την πορεία του για την Τρίπολη ,πάλι εκτός από τον Κολοκοτρώνη (Παπαφλέσσας, Νικηταράς, Δημήτριος Υψηλάντης) που είναι βέβαιος ότι ο πασάς θα γυρίσει πίσω.
Πράγματι, έξω από τη Νεμέα,στα Δερβενάκια (Κλικ-όλη η μάχη), ο ''Γέρος του Μοριά" δικαιώνεται, παίρνει μεγάλες νίκες στα υψώματα του Αγίου Σώστη και του Αγινορίου συντρίβοντας το Δράμαλη.
Αυτός καταφέρνει να φτάσει στην Κόρινθο όπου πεθαίνει από τη στεναχώρια του. Ο Χουρσίτ έχει αυτοκτονήσει και ο Καρά Αλής είναι νεκρός!!!!
Σε λίγες μέρες τα δυο μεγάλα κάστρα ο Ακροκόρινθος και το Παλαμήδι του Ναυπλίου , πέφτουν στα χέρια των Ελλήνων.
Ο Κολοκοτρώνης θριαμβεύει, γίνεται ο ήρωας της επανάστασης και διορίζεται αρχιστράτηγος.
Τα υπολείμματα της στρατιάς του Δράμαλη με επικεφαλής το γενναίο στρατηγό του Ντελή Αχμέτ, προσπαθούν να φτάσουν στην Πάτρα ,αλλά ο Λόντος ,ο Χαραλάμπης ,ο Ζαΐμης , ο Μελετόπουλος και άλλοι Αιγιαλείς και Καλαβρυτινοί οπλαρχηγοί του φράζουν το δρόμο στα ''Μαύρα Λιθάρια" έξω από την Ακράτα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου