"Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς"-τραγούδι
Οι πικρές αναμνήσεις από την άλωση της Πόλης και η ελπίδα για τη λευτεριά εκφράστηκαν από τους Έλληνες με θρύλους, θρήνους, διηγήσεις, παραμύθια ,παροιμίες ,τραγούδια, έργα λαϊκής τέχνης και γενικά μέσα από τα ήθη και τα έθιμά τους.
Όλα αυτά μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά και αποτέλεσαν την εθνική μας παράδοση.
Δεν έλειψαν και οι προφητείες για την ανάσταση του Γένους που έδιναν κουράγιο στους σκλαβωμένους.
Επειδή οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν στους Έλληνες να μιλάνε για τους πόθους και τις ελπίδες τους, αυτοί κατέφευγαν σε συμβολικές φράσεις με αλληγορική σημασία .
Η εκκλησία μέσω των ύμνων της «Σώσον κύριε τον λαόν σου», «Χριστος Ανέστη», «Καλή Ανάσταση» κ. α.
Τα δημοτικά τραγούδια: «Ένας αϊτός περήφανος» , «Κρυφά το λένε τα πουλιά», και η παράδοση για τη γοργόνα, που κρατάει ζωντανή τη μνήμη του Μ. Αλέξανδρου.
Στη λαϊκή τέχνη όπου οι τεχνίτες σκαλίζουν στο ξύλο,στην πέτρα και στα μέταλλα δικέφαλους αετούς, γοργόνες, σχέδια της Αγίας Σοφίας.
Στο θέατρο σκιών οι πρωταγωνιστές όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, που σκοτώνει το καταραμένο φίδι, έχουν συμβολικό περιεχόμενο.
Το ίδιο γίνεται και στα παραμύθια, όπου καλλιεργείται η εθνική συνείδηση και η πίστη για τη λευτεριά.
ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ:
"To κυπαρίσσι του Μυστρά"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου