Ο Χάρτης του Πόντου το 1919
Μια παλαιότερη ιστορική,επετειακή ανάρτηση...
Ένα τμήμα του ελληνισμού ζούσε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου στη Μικρά Ασία από την αρχαιότητα.Συνέχισε να ακμάζει κατά τη διάρκεια των βυζαντινών χρόνων, παραμένοντας ελληνικό και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ. Mε κέντρο την Τραπεζούντα συνέχισε την ελληνική παράδοση.Το 1461 όλη η περιοχή κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς.
Όμως οι ελληνικοί πληθυσμοί ,αν και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο εθνικό κορμό, γεωγραφικά, ξεπέρασαν πολλές αντιξοότητες και γρήγορα κυριάρχησαν οικονομικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ ΣΗΜΕΡΑ
Με την άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία τα πάντα άλλαξαν.Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού») και αρχίζουν την εξόντωσή του.
ΕΛΛΗΝΕΣ ...ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Πορείες φυσικής εξόντωσης μανάδων και παιδιών στην έρημο...
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων,στις ορδές των τσετών του Τοπάλ Οσμάν, στις δολοφονίες, στις εξορίες και στις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν,σημειώνοντας αρχικά μεγάλες νίκες κατά των Τούρκων.
ΠΟΝΤΙΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.Οι Πόντιοι ζήτησαν τη βοήθεια του ελληνικού στρατού το 1921 για να χτυπήσουν τον Κεμάλ από δυο πλευρές.Το φιλόδοξο σχέδιο, που θα είχε θετικά αποτελέσματα, δεν έτυχε αποδοχής από το επιτελείο της Στρατιάς. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Άμαχοι Έλληνες σκοτωμένοι στην Κερασούντα
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στην περιοχή της Μακεδονίας.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
πηγή:www.zougla.gr
Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ;
Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε ηηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου.Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.Το τουρκικό κράτος σχεδίασε οργάνωσε και υλοποίησε τη γενοκτονία χριστιανών Ελλήνων και Αρμενίων,αρχικά με νομοθετικές διακρίσεις,μετά με εκφοβισμούς,δολοφονίες και εκτοπίσεις και τέλος με εξανδραποδισμούς,εμπρησμούς,πορείες,εκτελέσεις...
Η Τουρκία που σήμερα δεν αποδέχεται την εξόντωση Αρμενίων και Ελλήνων, είναι ανάγκη να συμβιβαστεί με την Ιστορία.
Εμείς σήμερα,θρηνούμε τη δολοφονία 353.000 Ελλήνων του Πόντου από τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του τουρκικού κράτους, στα πλαίσια κεντρικής πολιτικής απόφασης και μεθοδικά σχεδιασμένης στρατηγικής.
Το κακό όμως είναι ότι η παρόμοια πολιτική συνεχίστηκε στηνΚωνσταντινούπολη το 1955,στην Ίμβρο και στην Τένεδο το 1964 και στηνΚύπρο το 1974!!!!από τα ...καρντάσια.
Δυστυχώς στη χώρα μας ξεχνάμε εύκολα. Ξεχνούν πολιτικοί, διπλωμάτες, συγγραφείς, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, και όσοι σφυρίζουν αδιάφορα... προφασιζόμενοι ο καθένας ό,τι βολεύει. Θυμούνται όμως το λαό,την πατρίδα,το Έθνος στα δύσκολα, παραμένοντας προκλητικά αδιόρθωτοι και αμετανόητοι...
Η Παναγία Σουμελά στον Πόντο - Κλικ
Πόντος:Εδώ είμαστε λίγοι,εκεί είμαστε πολλοί.....Δες το βίντεο - Κλικ
πηγή:youtube-Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά
